Di umur saya masih belasan tahun saya mempunyai sahabat karib yang kawan2 miripkan beliau sama seperti MALAIKAT. Ketika kami baru mula rancak berbual, beliau sudah berusaha untuk melelapkan mata agar tidak ketinggalan tahajjud dan subuh dimasjid. Beliau dalam keadaan begitu sepanjang masa manakala saya pula bermusim BERSAING dengan beliau.
Suasana berlumba-lumba mengumpul amal soleh boleh diwujudkan sungguhpun hanya ada seorang teman yang mampu buat kita risau..
RISAU melihat beliau bersungguh-sungguh bangkit di awal pagi berdiri dalam keadaan gelap gelita bertahajjud seolah-olah beliau bakal dihukum mati apabila terbit matahari.
"Bagaimana dengan diriku? Aku hidup sampai bila-bila ke?" Bingkas saya turut bangkit dengan tergesa-gesa seperti masa telah terlalu suntuk untuk mengejar amalan agar mirip seperti beliau.
Itulah beruntungnya jika kita mempunyai teman yang mampu memperingatkan kita agar tidak ketinggalan dalam perlumbaan ini. Orang sekeliling kitalah yang membentuk amalan kita sama ada untuk jadi seorang ahli Syurga ataupun ahli Neraka.